нахлынуло
пах чабаровы- гэта пах маей блакiнай радзiмы
(запах тимьяна- это аромат моей синеокой родины)
и сразу представилось... июль, звон цикады в высокой траве, сосны в синем небе и он - пах чабаровы.
Зязюль кукаванне і песні драздоў,
Грыбное маўчанне і звон раўчукоў,
I смутак сасновы,і пах чабаровы,
Рабіны цяпло і бярозак святло.
Я самы шчаслівы, багаты,
Вяртаюся з лесу дахаты.
***
Пахне чабор(П. Броўка)
Хiба на вечар той можна забыцца?
Сонца за борам жар-птушкай садзiцца.
Штосьцi спявае пяшчотнае бор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
***
Лёгкiя крокi на вузкай сцяжынцы –
дзеўчына ў белай iскрыстай хусцiнцы,
быццам абсыпана промнямi зор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
***
Выйсцi б насустрач, стаць i прызнацца:
вось яно – блiзкае, яснае шчасце!
Клiкнуць хацелася – голас замёр.
Пахне чабор. Пахне чабор...
***
Год адзiнаццаць, а можа дванаццаць
сэрца балiць, што не здолеў спаткацца,
сэрца нязменна хвалюе дакор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
***
Час той схаваўся за дальняй гарою.
Здасца хвiлiнай – яна прада мною.
Выйду. Гукаю. Маўклiвы прастор.
Пахне чабор. Пахне чабор...
***
***
хочу к маме на дачу. . .
***
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder